roshmand

کاغذ سفید یک تهدید برای خلاقیت شمای نویسنده است که با دنیایی از پتانسیل بیکار نشسته. البته نادیده نباید گرفت که همین میتونه انرژی شمارو از بین ببره. دوست دارید چیزی بنویسید اما دستاتون روی کیبورد یخ زده و نمیدونین از کجا شروع به نوشتن کنید. خیلی زمانی نمیگذره تا شروع به نفرین کردن نشانگر چشمک زن کنید.

اما آیا برای شکست دادن کاغذ سفید راهی هست؟ بله. بیایید به روزگار مدرسه یا دانشگاه فکر کنیم که بهمون موضوعی داده میشد و این ما بودیم که بایستی در رابطه با اون موضوع تحقیق میکردیم و انشاء یا مقاله خودمونُ تحویل میدادیم. اما الان با استفاده از تجربه گذشته باید روش تحقیقمون رو تغییر بدیم. میپرسید چطور؟ الان بهتون میگم. دنباله روی ذهن کنجکاو خود باشید. در مسیر تحقیق به هر نکته جالبی که میرسید یادداشتش کنید. شاید با شخصی در حال گفتگو هستید و در بین همین مکالمه نکته ای مطرح میشه که جرقه نوشتن در ذهن شما زده میشه. مطالعه روزنامه یا کتاب یا حتی یک مقاله، تماشای فیلم یا برنامه های تلویزیونی قطعا پاسخگوی ذهن همیشه کنجکاو شما هستند. البته که این موارد بعد از مطالعه منابع رسمی و اینترنت هستند.

سعی کنید این عادت رو درون خود پرورش بدید تا ایده های مختلف رو بقاپید تا کم کم کهکشانی از یادداشت برای خود ایجاد کرده باشید. اینجاست که وقتی میل به نوشتن پیدا میکنید متوجه میشید سهم زیادی از تحقیقات شما تکمیل شده. با صُوَر فلکی آشنا هستید؟ دب اکبر مثلا؟ باید روزی برسه که وقتی به نوشته هاتون نگاه میکنید ایده ها رو ببینید مثل تشخیص صور فلکی وقتی آسمان شب نگاه میکنید.

پس قدرت فکر و ایده گرفتن رو دست کم نگیرید. تحقیق کنید، مطالعه کنید، ببینید و بشنوید تا کاغذ سفید رو شکست بدید.

دنبال معجزه نباشید؛ باید خودتان حرکت کنید تا به نتیجه برسید. دنبال بهترین بودن نباشید دنبال منحصربفرد شدن باشید. دنبال این باشید که تنها بخواهند شما کار را انجام دهید.

انتخاب کردیم بنویسیم چون بهش علاقه‌مندیم اما برای گذراندن روزگار نیاز به پول داریم. شما با نوشتن و یا فروش نوشته‌هایتان کسب درآمد نمی‌کنید مگر اینکه چند صد خواننده داشته باشید که حاضر باشند برای خواندن نوشته‌های شما پول پرداخت کنند.

پس بهتره در کنار نوشتن حرفه‌ی درآمدزایی هم داشته باشید. مثال؟ شما برای نوشتن نیاز به تحقیق دارید پس در کنارش نسبت به مواردی هم پرس‌وجو کنید که توانایی ارائه داشته باشند. این کار توانایی و سرعت شما در یافتن مطالب رو افزایش میده. نحوه کار کردن با ابزار هم بهبود پیدا می‌کند.

شاید هم دبیر هستید و دانش‌آموزان شما در رده‌های سنی مختلفی هستند. پس شما به این درک رسیده‌اید که چگونه اطلاعاتتان را برای افراد مختلف تشریح کنید که به‌راحتی متوجه شوند. این قضیه علاوه بر کمک به ارتقای سخنوری شما، توانایی نگارش شمارو هم به‌صورت چشمگیری بهبود می‌بخشد.

طراحی بلدید؟ با دانشی که نسبت به نوشته‌ی خود دارید میتونین طرحی بزنید که به فروش نوشته‌ی شما کمک کند.

شغل شما رابطه‌ی مستقیمی با بهبود مهارت‌های شما در نوشتن دارد. در دنیای ایده آل شما این شغل رو دارید و هرروز هم می‌توانید بنویسید و پاک کنید تا به نتیجه‌ی دلخواه برسید. اما اگر روراست باشیم ما در دنیای ایده آل زندگی نمی‌کنیم.

مسئولیت‌هایی که بر عهده داریم و چالش‌های هرروزه باعث میشه حتی تا چند روز نتونیم به نوشته‌مون سر بزنیم پس باید دنبال انگیزه‌ای باشیم که مارو بکشونه سرِ کار. این انگیزه میتونه پول باشه، میتونه شهرت باشه میتونه یک عکس یا حتی یک آهنگ باشه. یک چیزی باید باشه تا شمارو به سمت نوشتن بکشونه.

شاید فکر کنید حتی وقت غذا خوردن هم ندارید ... پس بهتره موقع خوردن هم بنویسید و فکر کنید یا شاید هم موقع خوردن هم فکر کنید و بنویسید ... هر انسانی یک شخصیت خاص دارد و نوشته‌ی شما محصول شخصیت و تفکر شما ... در نتیجه خوانندگان شما هم خاص خواهند بود. خودتان را درگیر قوانین و اصول و برنامه نکنید تا نوشته‌ی شما برایتان پول‌ساز شود.

تصور کنید برای مسابقه‌ای از شما می‌خواهند یک داستان کوتاه عاشقانه بنویسید شما هم انجام می‌دهید و برنده عناوین گوناگونی می‌شوید، اما بعدها ایده‌هایی برای تبدیلش به رمان به سراغتان می‌آیند، نباید خود را محصور کنید که چون این شخصیت‌ها بودند داستان برنده شد، نه بیایید شجاعت به خرج دهید و شخصیت اول رو حذف کنید.

گذر زمان نشان می‌دهد چیزی که برای شخص دیگر می‌تواند یک شکست به حساب بیاد برای شما پیروزی بزرگ باشد. شمای نویسنده باید بدانید که ارزش شما با تعداد خوانندگان مشخص می‌شود نه با تعداد دنبال‌کنندگان فیس‌بوک و اینستاگرام و توییتر.

شاید هم بخواهید نوشته‌ی خود رو در اختیار منتقدی قرار بدید تا اثر خودتون رو مورد ارزیابی قرار بدید، البته که کار خوبیه اما اجازه ندهید اصل داستان شما از بین برود. منتقد به شما کمک میکنه انتظارات خواننده را تشخیص دهید. شما داستان خود را خلق می‌کنید. با سبک و لحنی خاص آن را پیش می‌برید. اگر نتوانید نظر خواننده رو جلب کنید تا به قدرت شما در داستان‌گویی ایمان بیاورد: شما خواننده را از دست می‌دهید = شکست.

منتقد خوب، نقاط قوت و ضعف شما در نوشتن و داستان‌سرایی رو مطرح میکنه و این چیزی هست که شما به رشد خودتان به‌عنوان یک نویسنده نیاز دارید.

نویسندگی نیاز به تعهد دارد. چیزی که خوانندگان وفادار شما انتظار دارند. نویسندگی وقت‌گیر است. نویسندگی نیاز به قربانی کردن دارد. نویسندگی شما را یک شبه پولدار نمی‌کند.

خود را غرق در نویسندگی کنید چراکه بهتر از نوک پا زدن به آن است که آیا گرم است یا سرد؟ هیچ اشکالی ندارد این‌قدر اشتباه کنید تا نحوه‌ی صحیح نوشتن و داستان‌گویی خودتان را پیدا کنید. اما همیشه با خودتان صادق باشید.